Η γερμανική "Άρια" φυλή!

Ο Χίτλερ προειδοποίησε ότι η γερμανική «Άρια» φυλή απειλούνταν με διάλυση, τόσο από εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς παράγοντες. Η εσωτερική απειλή παραμόνευε στους μεικτούς γάμους μεταξύ «Άριων» Γερμανών και μελών εγγενών κατώτερων φυλών: Εβραίων, Ρομά, Αφρικανών και Σλάβων. Οι απόγονοι αυτών των γάμων θεωρήθηκε ότι αλλοίωναν τα ανώτερα χαρακτηριστικά του γερμανικού αίματος, εξασθενώντας με αυτό τον τρόπο τη φυλή στον αγώνα της για επιβίωση απέναντι στις άλλες.

Το γερμανικό κράτος του μεσοπολέμου αποδυνάμωσε περαιτέρω τη γερμανική «Άρια» φυλή ανεχόμενο την αναπαραγωγή μεταξύ ανθρώπων που οι Ναζί θεωρούσαν γενετικά εκφυλισμένους και οι οποίοι ως εκ τούτου συνιστούσαν επιβλαβή επιρροή στην υγιεινή της φυλής ως σύνολο: άνθρωποι με φυσικές και νοητικές δυσκολίες, επαγγελματίες ή κατά συρροή εγκληματίες και άτομα που παρορμητικά επιδίδονταν σε κοινωνικά «αποκλίνουσες συμπεριφορές» όπως οι Ναζί τις αντιλαμβάνονταν, συμπεριλαμβανομένων των αστέγων, των φερόμενων ως ελευθέρων ηθών γυναικών, των ανθρώπων που αδυνατούν να διατηρήσουν μία δουλειά, ή των αλκοολικών, μεταξύ άλλων.

Η γερμανική «Άρια» φυλή απειλούνταν επίσης με εκφυλισμό από εξωτερικούς παράγοντες, επειδή, σύμφωνα με τον Χίτλερ, η Δημοκρατία της Βαϊμάρης έχανε τον ανταγωνισμό για αύξηση εδαφών και πληθυσμού απέναντι στις «κατώτερες» σλαβικές και ασιατικές φυλές. Σε αυτό τον ανταγωνισμό, η «εβραϊκή φυλή» είχε βελτιώσει το παραδοσιακό σοσιαλιστικό εργαλείο της –-τον σοβιετικό κομμουνισμό—- για να κινητοποιήσει τους κατά τα άλλα ανίκανους Σλάβους και να εξαπατήσει τους Γερμανούς στο να πιστεύουν ότι η τεχνητή επινόηση της σύγκρουσης των τάξεων υπερίσχυε των φυσικών ενστίκτων για φυλετική πάλη. Ο Χίτλερ πίστευε ότι η έλλειψη ζωτικού χώρου κρατούσε τον ρυθμό γεννήσεων μεταξύ των Γερμανών σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα. Για να χειροτερέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, η Γερμανία έχασε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εξαναγκάστηκε με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών να παραδώσει στους γείτονές της χιλιάδες μίλια πολύτιμης γης.

Προκειμένου να επιβιώσει, διατεινόταν ο Χίτλερ, η Γερμανία έπρεπε να σπάσει τον εχθρικό κλοιό κατακτώντας τεράστιες περιοχές από τους Σλάβους στα ανατολικά. Η κατάκτηση της ανατολής θα παρείχε στη Γερμανία τον απαιτούμενο χώρο για να αυξήσει σημαντικά τον πληθυσμό της, τις πηγές και τους πόρους για να θρέψει αυτό τον πληθυσμό και τα μέσα για να πραγματοποιήσει το βιολογικό πεπρωμένο της κυρίαρχης φυλής με το ανάλογο κύρος μιας παγκόσμιας δύναμης.