Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Φύρερ του ναζιστικού κόμματος, διαμόρφωσε και διατύπωσε τις ιδέες που καθιερώθηκαν ως ναζιστική ιδεολογία. Θεωρούσε τον εαυτό του βαθυστόχαστη προσωπικότητα, πεπεισμένος ότι είχε ανακαλύψει το κλειδί για την κατανόηση ενός εκπληκτικά σύνθετου κόσμου. Πίστευε ότι τα χαρακτηριστικά, η νοοτροπία, οι ικανότητες και η συμπεριφορά των ατόμων καθορίζονταν από την αποκαλούμενη φυλετική ταυτότητα. Κατά την άποψη του Χίτλερ, όλες οι πληθυσμιακές ομάδες, οι φυλές ή οι λαοί (χρησιμοποιούσε αυτούς του όρους εναλλάξ) συνοδεύονται από χαρακτηριστικά τα οποία μεταφέρονταν αναλλοίωτα από τη μία γενιά στην επόμενη. Κανείς δεν μπορούσε να υπερβεί τα εγγενή γνωρίσματα της φυλής. Η ανθρώπινη ιστορία στο σύνολό της θα μπορούσε να ερμηνευθεί με όρους φυλετικής πάλης.
Στη διαμόρφωση της ιδεολογίας τους περί φυλής, ο Χίτλερ και οι Ναζί άντλησαν τις ιδέες τους από τους Γερμανούς κοινωνικούς Δαρβινιστές στα τέλη του 19ου αιώνα. Όπως οι κοινωνικοί Δαρβινιστές στο παρελθόν, οι Ναζί πίστευαν ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν συλλογικά σε «φυλές», με την κάθε φυλή να φέρει στοιχεία που τη διαφοροποιούν και τα οποία είχαν μεταδοθεί γενετικά από τότε που οι άνθρωποι έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στους προϊστορικούς χρόνους. Τα επίκτητα αυτά χαρακτηριστικά δεν σχετίζονταν μόνο με την εξωτερική εμφάνιση και το σωματότυπο, αλλά διαμόρφωναν και τον εσωτερικό πνευματικό κόσμο, τον τρόπο σκέψης, τις δημιουργικές και οργανωτικές ικανότητες, την ευφυΐα, την αναγνώριση και αξιολόγηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, τη φυσική δύναμη και τη στρατιωτική ικανότητα.
Οι Ναζί υιοθέτησαν ακόμη την οπτική των κοινωνικών Δαρβινιστών για την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου σχετικά με την «επιβίωση του ισχυροτέρου». Για τους Ναζί, η επιβίωση μιας φυλής εξαρτιόταν από την ικανότητα της να αναπαραχθεί και να πολλαπλασιαστεί, τη συγκέντρωση εδαφών για την υποστήριξη και τη σίτιση του αυξανόμενου πληθυσμού, και την εγρήγορση στη διατήρηση της γονιδιακής δεξαμενής, συντηρώντας έτσι τα μοναδικά «φυλετικά» χαρακτηριστικά με τα οποία η «φύση» την εφοδίασε ώστε να επιτύχει στον αγώνα επιβίωσής της. Εφόσον κάθε «φυλή» επεδίωκε να επεκταθεί και ο χώρος της Γης ήταν πεπερασμένος, ο αγώνας επιβίωσης κατέληγε «φυσιολογικά» σε βίαιες εδαφικές κατακτήσεις και στρατιωτικές αντιπαραθέσεις. Συνεπώς, ο πόλεμος --ο συνεχής πόλεμος—- αποτελούσε μέρος της φύσης και της ανθρώπινης κατάστασης.
Για τον ορισμό μιας φυλής, οι κοινωνικοί Δαρβινιστές έθεσαν στερεότυπα, θετικά και αρνητικά, της εμφάνισης της εθνοτικής ομάδας, της συμπεριφοράς και της κουλτούρας, ως αμετάβλητα και ριζωμένα στη βιολογική κληρονομιά, αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου και απρόσβλητα από τις περιβαλλοντικές αλλαγές, τη διανοητική ανάπτυξη ή την κοινωνικοποίηση. Όσον αφορά τους Ναζί, η αφομοίωση ενός μέλους μιας φυλής σε μία άλλη κουλτούρα ή εθνοτική ομάδα ήταν αδύνατη εξαιτίας της αδυναμίας αλλαγής των αρχικών επίκτητων χαρακτηριστικών: Θα μπορούσαν μόνο να εκφυλιστούν μέσω της λεγόμενης φυλετικής μείξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου