Η παπαρούνα σύμβολο των θυμάτων του Α΄ παγκοσμίου πολέμου

Στις πεδιάδες της Φλάνδρας (In Flanders Fields)   ελεύθερη απόδοση

Στις πεδιάδες τις Φλάνδρας, παπαρούνες ανθίζουν Ανάμεσα στους σταυρούς σειρά με σειρά, Την δικά μας θέση έτσι θυμίζουν. Κορυδαλλοί θαρραλέα πετώντας, αψηφούν των όπλων την κλαγγή σπάνια κελαηδίσματα τραγουδώντας. Είμαστε  οι νεκροί. Πριν λίγες μέρες, ζήσαμε, νιώσαμε την αυγή και είδαμε την ομορφιά της δύσης. Αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε, και τώρα κειτόμαστε στις πεδιάδες τις Φλάνδρας. Κράτα αυτό που έμεινε από την μάχη μας με τον εχθρό. Σε σένα τ' αδύναμά μας χέρια παραδίδουν τον πυρσό. Κάνε τον δικό σου, κράτα τον ψηλά. Και αν η πίστη σου καμφθεί για μας που 'χουμε πεθάνει δεν θα κοιμηθούμε ποτέ, όσο φυτρώνουν παπαρούνες στις πεδιάδες της Φλάνδρας. Το ποίημα γράφτηκε από τον McCrae σαν φόρος τιμής στους νεκρούς της μάχης του Ypres την άνοιξη του 1915 στην οποία πολέμησε σαν ταγματάρχης του καναδικού στρατού και είναι εμπνευσμένο από τις παπαρούνες που άνθισαν στο πεδίο τις μάχης λίγες μέρες μετά την μεγάλη καταστροφή. Ένα από τα εκατοντάδες κοιμητήρια του Ypres Οι σπόροι της παπαρούνας μπορούν να κοιμούνται για χρόνια στο έδαφος και βλαστάνουν ευκολότερα όταν το έδαφος "καλλιεργηθεί", δηλαδή όταν ανακατευθεί. Στη μάχη του Ypres λόγω του πλήθους των στρατιωτών, αλλά και λόγω των βλημάτων και των οβίδων, το έδαφος αναταράχθηκε και έτσι όταν ο McCrae επισκέφτηκε λίγο καιρό αργότερα το πεδίο της μάχης είδε με μεγάλη έκπληξη πλήθος παπαρούνες να έχουν φυτρώσει εκεί που είχαν χάσει τη ζωή τους χιλιάδες στρατιώτες - θύματα της παράνοιας που γεννά ένας πόλεμος. Η παπαρούνα έγινε από τότε σύμβολο της θυσίας και επιμνημόσυνο ανάθεμα στους τάφους των νεκρών στρατιωτών.